Evolution of a thought!

Thought process might be right in a wrong way! It all rest on on circumstances and their own perception of things. I even have this bizarre habit of letting others know of concealed knowledge in a weird and different way which might not lead to any inference or sometimes multiple suppositions. In recent past or reckoning that I haven’t produced/made any kids of my own, it is so tough to make other understand of your intents in life! Which I want to lead life in a different way. This also has its effects and certain feedback from society. I am writing this down to get more clarity in my own way than getting dumb advises from all of you who might or might not read this!

                Getting married itself was task that I had predicted myself in my dreams for a long young time. There had been thoughts of “otherwise” also. I am married for last 3.5 years, moreover I am pretty happily married and have the self-assurance of moving the same till end of my life. But having kids is big challenge for me. I haven’t seen myself taking that challenge and after 30+ years in life, I know only I must take that challenge and no one will ever help in it.  Somehow feels very complicated to myself of bringing a new life into this world. This “world!”, is something I don’t love it as much as I think I should. It doesn’t mean it is filled up with lot of negativity! But it is far more complicated than we think. Not the hope of giving up but the hope of enjoying it in a different way than others is the rare thought I get in my mind.

                There are thousands of ways to lead your life, not having kids should be one of those! I know as everyone says, “It is the hardest way!” to choose but it might not be, because it’s the path less taken. So, to find it out it should or shouldn’t be taken. It becomes simple that I have only two options for my own sweet life. I have undeniably no idea on how many people I must persuade to do this. But as it stands life needs its own support and clarity of thought to move ahead.

                Let me end this here, as thought process you know sometimes needs its own sweet time for evolution!

I am Back!

        Yeah its just a shout-out in dark universe of internet where in we know that no one cares to read what is written in this segment of dumb blog that is written by someone who is as unknown as those microbiological things live in air we breath. Its not that tough when we do it hear its just that when we don't do it we try to miss those minuscule of small things in life which were as meaningless but important as our breath itself. So here it goes again! 

I AM BACK!

Need of ChAnGe

Enough of feeling Bored, Enough of getting along, Enough of taking things the way they come. Its the same old feelings with all the things that i had till date. I wann good change in myself I wann feel like King, I don't want any more Boss, I don't want anyone to tell me wat to do n wat not to do, I wann do the things my own way n let them know about change that we get. Let others learn from the mistake that i do or else let them do the same or different mistakes as i have done.. n then learn from them... let the world change n for it lemme be ready with a change.

In Short n sweet i am just planning for a bike ride with one of my best fren for long way will keep u all updated once i finish it..

ಮಳೆಹನಿಯ ಸು೦ದರ ಜೀವನ.

ಎಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದೆ ತಿಳಿಯದು ನನಗೆ,
ಹೇಗೆ ಹೀಗಾದೆ ಅದೂ ತಿಳಿಯದು ನನಗೆ,
ತೇಲಾಡುತ ತೂರಾಡುತ ಬ೦ದೆ ನಾನು.
ನನ್ನ ಹಾಗೆ ಕಾಣುವವರೊಡನೆ ಜೊತೆಗೂಡಿದೆ.

ಎಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಇ ಪಯಣ ?
ಯಾರಿಗೂ ಮಾತಾಡುವ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲಾ,
ಮನದಲ್ಲಿ ಎನೂ ದುಗುಡ ಆತ೦ಕ.
ಸುತ್ತಲು ಬೆಟ್ಟದ ಸಾಲು
ಹಸಿರನ ಹೊತ್ತ ಧರೆಯು
ಹಸಿರ ಬಿಟ್ಟು ಕಾಣದು ಮತ್ತೆನು..

ಸುತ್ತ ಗೆಳೆಯರ ಸಾ೦ಕ್ರಾಮಿಕ ನಗು,
ನನಗು ನಗು ಬ೦ತು ಸಾ೦ಕ್ರಾಮಿಕವಾಗಿ.
"ಸಿಗುವದು ಧರೆಯ ಅಪ್ಪುಗೆಯ
ತಣಿಸುವೆನು ಅವಳ ಧಾಹವನ್ನು"
ಎನ್ನುವ ಹಾಡು ಎಲ್ಲರ ಮನದಲ್ಲಿ ಗುನುಗುನು...

ಎಳೆದಳು ವಸು೦ಧರೆ ತನ್ನ ಮಡಿಲೊಳಗೆ.
ಅಪ್ಪುಗೆಯ ಬಯಸುತ ತೂರಾಡಿ ಬ೦ದೆ.
ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಜಾರುತ ಬಿದ್ದೆ.
ಹೇ.. ಹೇ.. ಎ೦ದು ಕೂಗುತ ! ! !
ತೆಲೆಗೆ ತಿಳಿದ ಧ್ವನಿಯ ಮಾಡುತ.
ಹಾರುತ ಜಾರುತ ಇಳಿದೆ ನಾನು ಇಳೆಯ ಕಡೆಗೆ.

---------- ಅಜಿತ

ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ ಭಾಗ ೧

ಇವತ್ತು ಯಾಕೋ ಏನು ತಿಳಿವಲ್ಲದು, ತು೦ಬಾ ಬರೆಯಬೇಕೆ೦ಬ ಹ೦ಬಲ ಬ೦ದಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಕೂಡಾ ಇಲ್ಲಾ ಅಥವಾ ಸರಿಯಾಗಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ. ಬರಿಬೆಕಾದರೆ ತೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಏನಾದರು ಹೊಳೆಯಬೇಕು. ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಏನು ಇಲ್ಲಾ ಅ೦ದರು ಕೂಡಾ ಹಾಗೆ ಗೀಚಬೇಕು ಅನ್ಸುತ್ತದೆ. ತೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ ಭಾವನೆಗಳನ್ನ ಹಾಗೆ ನೀರು ಹರಿಸಿದ ಹಾಗೆ ಹರಿಸಬೆಕೆನ್ನುವ ಹ೦ಬಲ. ಗಾಳಿ ಮೋಡನ ಎತ್ತಿಕೊ೦ಡು ಹೋಗುವ ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನ ತೆಲಾಡಿಸುವ ಆಸೇ.
ನಾನು ಯಾವಗಲು ಕವಿತೆಯನ್ನು ಬರೆದು ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನ ಅದರೊಳಗೆ ಬ೦ದಿಸಿಡಿಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಟ್ಟವನು. ನನ್ನ ಭಾವನೆ ಎಲ್ಲಾರು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಎ೦ದು ಬಯಸಿದ್ದು ನನಗೆ ನೆನಪಿಲ್ಲಾ. ಅರ್ಥವಾದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಇಲ್ಲಾ ಅ೦ದರೆ ಅದು ಅವರ ಲೋಕ ಎ೦ದು ಸುಮ್ಮನಾಗಿಬಿಡುವೆನು. ಇಷ್ಟು ದಿನ ಆ ಭಾವನೆ ಸ೦ತೋಷ ಕೊಟ್ಟಿದೆ. ಇ ಭಾವನೆ ಅನ್ನೊದು ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಇದನ್ನು ಅನುಭವಿಸೋದು ತು೦ಬಾ ಸರಳ ನೋಡಿ.
ಅದೇನೊ.. ನಿನ್ನ ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಒ೦ತಾರ ( ಖುಷಿನೋ, ನೆಮ್ಮದಿನೋ, ಸುಖನೋ.. ) ಅನಿಸಿದೆ. ಮಳೆ ಬ೦ದು ನಿ೦ತ ಮೇಲೆ ಸರೋವರ ಸುಮ್ಮನೆ ತನ್ನ ಅಲೆಗಳೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುವಹಾಗೆ, ಅಥವಾ ಇಗ ತಾನೆ ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆ ಇ೦ದ ಗೂಡಿನಿ೦ದ ಹೊರಗೆ ಬ೦ದಿರುವ ಧು೦ಭಿ ಹೂವರಳುವದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಸಿಗುವ ತ್ರುಪ್ತಿ ನೀನಾಗಿದ್ದಿಯ. ಇಷ್ಟೋ೦ದು ಸ೦ತೋಷವಾದರೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಕಣ್ಣತ್ತೆರೆದು ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತೆವೆ. ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತ ನಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಾವೇ ನಗುತ್ತೇವೆ. ಆಗ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದವರೆಲ್ಲಾ ಏನಾಯಿತು ಎ೦ದು ಕೆಳಿದೊಡನೆ ಎನು ಇಲ್ಲಾ ಎ೦ದು ಆಕಾಶದೆಡೆಗೆ ನೊಡಿ ನಮ್ಮಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಮ್ಮನ್ನೆ ಮರೆಯುತ್ತೆವೆ.
ನಾನು ಯಾವತ್ತು "ಛೇ ಅದನ್ನು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ" ಎ೦ದು ಪಶ್ಚಾತಾಪ ಪಡಲು ಬಯಸಿದಿವನು. "ಅದನ್ನು ಮಾಡಲ್ಲಿಲ್ಲಾ" ಎ೦ದು ನೊ೦ದುಕೊಳ್ಳೋದು ನ್ನನ ಲೆಕ್ಕಕ್ಕಿಲ್ಲಾ. ಇಷ್ಟು ಪಿಠೀಕೆ ಹಾಕಿದ್ದು ಏಕೆ ಎ೦ದು ನಿನಗೀಗಾಲೆ ಗೊತ್ತಾಗಿರಬಹುದು. ಅದರೆ ಮನಸ್ಸು ಯಾವತ್ತು ಸ್ವಚ್ಚವಾಗಿಟ್ಟು ಅದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಭಾವನೆ ಬ೦ದರೆ ಅವು ಒಳ್ಳೆಯದೆ ಆಗಿರುತ್ತದೆ ಅನ್ನೊ ನ೦ಬಿಕೆ ನನ್ನದು.
ಎ೦ದೆ೦ದು ನನಗೆ ಕಾಣದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನನ್ನ ಲೇಖನಿಯ ಮಸಿಯಲ್ಲೆ ಗೀಚೀ ಹಾಳೆಗಳ ಮೇಲೇ ಸೂರಿ ಮಾಡಿದಮೇಲೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಒ೦ತರ ಸಮಧಾನ. ಹಾಗು ಇದನ್ನ ನಿಮಗೆ ಕೊಡಲೆ೦ದೆ ಬರೆದಿರುವ ಪತ್ರ ಆದರೆ ಕೊಡಲು ಎಷ್ಟು ಧೈರ್ಯ ಬರುವದೆ೦ದು ತಿಳಿಯದು.
ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಏನು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ ಎ೦ದರು ಸರಿಯಾಗಬಹುದು. ನಿಮ್ಮಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಾತಿಳಿಯುತ್ತೆನೆ ಎ೦ದು ನಾನು ಅ೦ದ್ಕೊ೦ಡಿಲ್ಲಾ. ನಾನು ಒ೦ತಾರ ನಿಸರ್ಗ ಪ್ರೇಮಿ, ಅದರಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲಾ ಅಡಗಿದೇ ಎ೦ದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು. ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದೆ ತಿರುತ್ತೇನೆ೦ದು ಕೂಡಾ ನಾನು ಬಯಸುವದಿಲ್ಲಾ. ಹಾಗೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿಡಿಸಿದರೆ ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳೊ೦ದಿಗೆ ಸರಿದೂಗಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಕಾಣುವೆ. ಅದೆ ರೀತಿ ನೀವೂ ಕೂಡಾ ಎ೦ದು ನಾನು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಲೆ ಇರುವೆ.
ಆದರೆ....
ಆದರೆ....
ನಿಮಗೂ ಕೂಡಾ ಮನಸ್ಸಿದೆ, ಆ ಮನಸ್ಸು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೂಳ್ಳೊ ಒ೦ದು ಶಕ್ತಿ ಇದೆ. ಅರ್ಥಮಾಡಕೊಳ್ಳಿ ಎ೦ದು ನಾನು ಕೇಳುತ್ತಾಯಿಲ್ಲಾ ಹಾಗೆ ಬ೦ದ ಯೊಚನೆ ವ್ಯರ್ಥವಾಗದಿರಲಿ ಅನ್ನೊ ಹ೦ಬಲಕ್ಕೆ ಜೋತು ಬಿದ್ದು ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬರೆದಿರುವೆ. ಹಾಗು ಇನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತೆನೆ.
ನನಗೆ ಪಟ ಪಟ ಅ೦ತ ಮಾತನಾಡೊದು ತು೦ಬಾ ಹಿಡಿಸುತ್ತದೆ. ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಎದರು ಇರುವ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿದು ಮೋಡದ ಮೇಲೆ ತೇಲುವ ಹಕ್ಕಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಭಾವನಾಲೊಕಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಿಯುವಾಸೆ. (ಮೋಡದ ಮೇಲೆ ಎಕೆ೦ದರೆ ಆಗೆ ಭೂಮಿ ಕಾಣೋದಿಲ್ಲಾ.) ಏಷ್ಟೋಸಲಾ ಹೀಗೆ ಇರೋದು ಸುಖ ಕೋಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಒಮ್ಮೆಮ್ಮೆ ಭೂಮಿಯ ಪ್ರಪಾತಕ್ಕೆ ಕೂಡಾನೂಕಿಬಿಟ್ಟೆದೆ. ಕಾಣೋ ಕನಸು ಆಗೋ ನನಸೋ ಇವು ಎರೆಡು ನನ್ನ ಹತೋಟಿಯಲ್ಲೆ ಇರಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಛಲದಿ೦ದ ಬದಕೋ ಜೀವನ ನನ್ನದು. ಯಾಕ೦ದರೆ ಯಾವದು ಅಳತೆ ಮೀರಬಾರದು ನೋಡಿ.
ಇದನ್ನು ಹೇಗೆ ಮುಗಿಸಲಿ ಎ೦ದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲಾ ಅಥವಾ ಮುಗಿಸದೇ ಹಾಗೇ ಮು೦ದುವರಿಸಲೊ ತಿಳಿಯದು.. ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿಡಿಸಿದನೋ ಅಥವಾ ಮನಸ್ಸು ಕೆಡೆಸಿದೆನೋ.. ಇಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲಾ ಮಡಚಿ ಮೂಲೆಗೆ ಒಗೆಯುವ ಭಾವನೆ ತರಿಸಿದೆನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲಾ. ಯಾಕೆ೦ದರೆ ಇದನ್ನು ಇನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಕೈಗೆ ಕೊಡೊ ಧೈರ್ಯ ಬ೦ದಿಲ್ಲಾ.
ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ನನಗೆ ಬುದ್ಧಿ ತಿಳಿದ ಕ್ಷಣದಿ೦ದ ಇ೦ದಿನವರೆಗೂ ನಾನು ಯಾವ ಹುಡಿಗೆ ಮೇಲೆ ಇಥರಾ ತೆಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊ೦ಡಿದ್ದು ನೆನಪಿಲ್ಲಾ. ಯವಗಲೊ ಯಾರ ಮೇಲೆ ಇ೦ಥಾ ಭಾವನೆ ಬ೦ದರೆ " ಛೇ ಬಿಡಲೇ ಅದು ಬರಿ ಆಕರ್ಷಣೆ" ಎ೦ದು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಬರೇ ಕೆಲಸದಲ್ಲೀ ತೊಡಗಿಸುತ್ತೇನೆ. ಇದು ನಾನು ನನಗೆ ಬೇಕಾದವರ ಮೇಲೆ ಬರೆಯುವ ಮೊದಲ ಪ್ರೆಮ ಪತ್ರ. "ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಈ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವದು ಕೊಡಾ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಬೇರಡಗೆ ತರಲು ಮಾಡುವ ಒ೦ದು ಪ್ರಯತ್ನ ಅ೦ದುಕೊ೦ಡಿದ್ದೆನೆ"

ಇ೦ತಿ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಿತಿಯ.

ಜೀವನ

ಉಸಿರಾಡಲು ಮರೆತಿಲ್ಲಾ, ಮರೆತು ಉಸಿರಾಡುತಿರುವೆನು.
ಮರಳುತಿದೆ ನೆನಪೊ೦ದು, ನೆನಪಿಸಿ ಮರೆಯುತಿದೆ.
ಕಾಣದು ಕತ್ತಲು, ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕನಸು.
ಸಿಗಲಾರದು ಕನಸು, ಬಿಡಲಾರದು ನನಸು.
ಮುಗಿಲೇ ನನ್ನ ಗುರಿ, ಗುರಿಗೇ ದಿಗಿಲು.
ನನಸೇ ಜೀವನ, ಜೀವನದ ಕನಸ್ಸು.
--------ಅಜಿತ

ಕವಿತೆಯ ಜೀವನ

ಕನಸೊಂದು ಕಂಡರೆ ಅದು ನನಸಾಗಬೇಕೇ?
ಮನಸನ್ನು ನೀಡಿದರೆ ಅದು ಪ್ರಿತೀಯಾಗಬೇಕೇ?
ಪ್ರತಿದಿನ ಬದುಕಿದರು ಅದು ಜೀವನವಾಗಬೇಕೇ?
ಏನೋ ನಾಲ್ಕು ಸಾಲು ಗೀಚಿದರೆ ಅದು ಕವಿತೆಯಾಗಬೇಕೇ?